Επιστολή 90.- ΣΤΟΝ ΕΠΙΣΚΟΠΟ ΑΝΤΩΝΙΟ, Για τις αιρέσεις.    Ο διάβολος γέννησε πολλές αιρέσεις και στους Έλληνες, αν και βέβαια τους είχε στην εξουσία του και τους πήγαινε και τους έφερνε όπως ήθελε, και στους Ιουδαίους, μολονότι και αυτούς τους έκανε να φέρονται σαν μανιασμένοι προς την ειδωλολατρία και να λυσσούν για τις δολοφονίες. Εάν όμως γέννησε και στους Χριστιανούς πολύ περισσότερες, κανένας να μη απορεί.     Γιατί πριν από την ένσαρκη παρουσία του Χριστού, βλέποντάς τους όλους να μεθούν από την κακία και κανένας όπως θα μπορούσα να πω, να μην είναι καθαρά νηφάλιος, έσπειρε λίγα σπέρματα φιλονικίας…
Επιστολή 18.- ΣΤΟΝ ΚΟΜΗΤΑ ΕΡΜΙΝΟ. Σ’ αυτό που λέχθηκε για τη Θεοτόκο: «Και δενείχε καμιά σχέση μαζί της», και τα εξής.   Επειδή είπες, ότι οι Ιουδαίοι θεωρούν σκάνδαλο αυτό που λέγεται στη θεία Γραφή, ότι «Δεν δεν είχε καμιά σχέση μαζί της, μέχρι που γέννησε τον Υιό της», με το επιχείρημα ότι μετά από αυτό η Παρθένος ήρθε σε σαρκική σχέση με το μνηστήρα της, ας γνωρίζει ο βλάσφημος και αχάριστος λαός, ότι το «έως» πολλές φορές το βρίσκομε στη θεία Γραφή με την έννοια του «συνεχώς».    «Έως ότου βάλω τους εχθρούς σου κάτω από τα πόδια σου»• και…
ΕΠΙΣΤΟΛΗ 3.- ΣΤΟΝ ΣΧΟΛΑΣΤΙΚΟ ΝΕΙΛΑΜΒΩΝΑ Περί έμπρακτης ζωής.Έχοντας μάθει με κάθε σαφήνεια από τους αρχαίους φιλοσόφους, ότι δεν είναι κανείς κάτι, επειδή νομίζει ότι είναι, γι’ αυτό να πράττεις μάλλον, και όχι να μιλάς μόνον. ΕΠΙΣΤΟΛΗ 14.- ΣΤΟΝ ΜΟΝΑΧΟ ΠΑΤΡΙΜΙΟ Για την έμπρακτη ζωή.Έχεις βέβαια την ευφυΐα, όπως έμαθα, να μαθαίνεις γρήγορα και να μιλάς δυναμικά, ο δρόμος όμως της πνευματικής ζωής δεν κατορθώνεται με λόγια, αλλά με έργα. Αν λοιπόν ενδιαφέρεσαι για τους αιώνιους μισθούς, αφήνοντας την καλλιλογία στον πονηρό, επιδίωκε να κάμνεις καλά έργα. (ΕΠΕ ΦΙΛΟΚΑΛΙΑ ΤΟΜΟΣ 1,31 & 1,39)