“Γεσθημανή τω χωρίω”Όταν η Θεοτόκος παρέδωσε το πνεύμα της, οι Απόστολοι εκήδευσαν το Θεοδόχο σώμα της με πολλή ευλάβεια, μεγάλη λαμπαδοφορία και επιταφίους ύμνους. Κατά τη διαρκεια της κηδείας συνέβη και το εξής επεισόδιο. Ένας Ιουδαίος, από φθόνο ωδηγημένος, άπλωσε με αυθάδεια τα δύο χέρια πάνω στην αγία σωρό, με σκοπό να ρίξη κάτω και να βεβηλώση το πανάχραντο σκήνος της Θεοτόκου. Χωρίς όμως να καταλάβη κανείς πώς, τα χέρια του κόπηκαν με μιάς κι έπεσαν κάτω... Τούτο έκανε τον άπιστο να πιστεύση και να θεραπευθή. Όταν έφθασαν στο χωριό που λέγεται Γεθσημανή, λίγο έξω από τα Ιεροσόλυμα, έθαψαν εκεί…

“Σέ μεσίτριαν έχω”.Η ορθόδοξη ευσέβεια αποδίδει στην Παναγία και τον τίτλο της Μεσίτριας. Στην πραγματικότητα όμως ένας είναι ο “Μεσίτης”, ο μεσολαβητής και συμφιλιωτής ανάμεσα στον Θεό και στους ανθρώπους. “Είς μεσίτης Θεού και ανθρώπων, άνθρωπος Χριστός Ιησούς” (Α' Τιμ. β' 5). Το μεσολαβητικό και λυτρωτικό λειτούργημα δεχόμαστε ότι ανήκει απόλυτα στον Θεάνθρωπο Κύριο. Στην Παναγία αποδίδομε τον τίτλο της Μεσίτριας, επειδή είναι μητέρα του Μεσίτου (πρβλ. “πολλά ισχύει δέησις Μητρός προς ευμένειαν Δεσπότου”) και πάντοτε με την έννοια της πρεσβευτρίας. Η Θεοτόκος είναι μεσίτρια υπό την έννοια ότι δεν παύει να πρεσβεύη και να ικετεύη για μας. Και η…

«Όλο το 1919 η Μονή Αγίου Σεργίου δοκιμάσθηκε. Από στέρησι και πείνα. Δεν είχε ούτε ψωμί.Στις 16 του Νοεμβρίου 1919 μια γερόντισσα απ’ τα γύρω χωριά, η Νίνα Στεφάνοβνα Αριστόβα, ζήτησε να δη τον ηγούμενο. Ο αρχιμανδρίτης Κρονίδης τη δέχτηκε αμέσως. Κι εκείνη του εξήγησε, ότι έμαθε τη στέρησί τους, και τους έφερε ότι μπορούσε: ψωμί, ζάχαρη, καφέ! Ταράχθηκε ο π. Κρονίδης βλέποντας τη γνωστή του πτωχή γυναίκα, να γεμίζη ένα τραπέζι πράγματα! Και της είπε:-  Συγχώρεσέ με, Νίνα Στεφάνοβνα. Δεν μπορώ να τα δεχθώ από σένα. Γιατί ξέρω την πτώχεια σου και τις ανάγκες σου.Ακούγοντας τα λόγια αυτά η…