Το άγαλμα τον Λυσίππου.Στην πύλη μιας αρχαίας Ελληνικής πόλεως υπήρχε άγαλμα που παρίστανε την ευκαιρία. Το άγαλμα είχε την εξής επιγραφή, που είναι αλληγορικός διάλογος αγάλματος και διαβάτου:—  Πώς ονομάζεσαι, ω άγαλμα; —  Ευκαιρία. —  Ποιός σε κατεσκεύασε; —  Ο Λύσιππος. —  Γιατί έχεις πτερά και στέκεσαι σηκωμένη στα δάκτυλα των ποδιών σου; —  Για να δείξω ότι δεν μένω παρά λίγες στιγμές... — Γιατί τα μαλλιά σου είναι μπροστά μακριά; — Για να μπορούν οι άνθρωποι να με πιάνουν όταν περνώ δίπλα των. — Γιατί πίσω έχεις φαλάκρα; — Διότι αφού περάσω μια φορά, δεν συλλαμβάνομαι πλέον! Ευκαιρίες, που…

Έτσι μας χαρίζει την υγείαν. Ο εφευρέτης της πανικιλλίνης δόκτωρ Φλέμμιγκ είχε κληθή κάποτε να επισκεφθή μια πλούσια κυρία. Αυτή καθόταν πάντα ακίνητη στην πολυθρόνα της, νομίζοντας ότι ήταν παράλυτη.Ο Φλέμμιγκ, διέταξε να του φέρουν λάδι και μόλις του τόφεραν τόχυσε πάνω σ’ ένα πολύτιμο περσικό χαλί, που βρισκόταν μπροστά στην παράλυτη γυναίκα.—  Ω τι κάνατε; γιατρέ! φώναξε εκείνη τρομαγμένη.  Moυ καταστρέψατε το χαλί μου, που κοστίζει ολόκληρη περιουσία!Αλλά, λέγοντας αυτά, είχε σηκωθή στα πόδια της θεραπευμένη από την αυθυποβολή της.Το ίδιο κάνει και σ’ εμάς ο Θεός.  Μας παίρνει τα υλικά, μας καταστρέφει το πολύτιμο χαλί, για να μας δώση…

Μόνο με τα μάτια. Κάποτε ένας πλούσιος άνθρωπος κάλεσε στο μέγαρό του τον μεγάλο φιλόσοφο της αρχαίας Κίνας Λάο-Τσε και του έδειξε τη συλλογή των πανάκριβων κοσμημάτων που είχε.— Ευχαριστώ, του είπε κατόπιν ο φιλόσοφος, που είχες την καλωσύνη να μοιραστής μαζί μου τα πολύτιμα αυτά αντικείμενα.-Πώς; αναφώνησε ο πλούσιος. Αλλά εγώ δεν είπα ότι τα μοιράζομαι μαζί σου. -Μα δεν μου επιτρέψατε να τα δω, αποκρίθηκε ο Λάο-Τσε. Και συ, φίλε μου, αυτό μονάχα δεν κάνεις;(Ψιχία από της τραπέζης, Συλλογή Κ. Κούρκουλα, Αθήνα 1973 Νο322) Μεταθανάτιοι ματαιότητεςΟ Διογένης έλεγεν εις ερωτώντας «Που θέλης να σε θάψωμεν» να με πετάξετε εις…