(γράφει ο όσιος Θεόδωρος στον πνευματικό του π. Πλάτωνα από τον οποίο χωρίστηκε λόγω εξορίας) Τί χρήσιμο λοιπόν και ευπρόσδεκτο να πω στην άγια ψυχή σου, γλυκύτατε πατέρα μου; Ποιός με απομάκρυνε από το πάντοτε ποθητό πρόσωπό σου, από τη γλυκόλαλη συνομιλία μαζί σου, από τη σωτήρια καθοδήγησή σου; Συ είσαι το φως μου, το λυχνάρι που φωτίζει πάντοτε τους σκοτεινούς λογισμούς της ψυχής μου, το ραβδί που στηρίζει την ατονία της καρδιάς μου, η μεταβολή της λιποψυχίας μου, η αλοιφή της προθυμίας μου, ευαγγέλιο, χαρά, εορτή, ορθή κρίση. Χωρίς εσένα και ο ήλιος είναι για μένα σκυθρωπός. Εγώ δεν…