(Π.Ν. Τρεμπέλα, Υπόμνημα ερμηνευτικο στο κατά Ιωάννην, Οι αριθμοί στις λέξεις του αρχαίου κειμένου παραπέμπουν στην αντίστοιχη ερμηνεία και ανάλυσή τους) Ιωάννου 5,1 Μετὰ ταῦτα(1) ἦν ἡ ἑορτὴ τῶν Ἰουδαίων(2), καὶ ἀνέβη ὁ Ἰησοῦς εἰς Ἱεροσόλυμα(3).Ιω. 5,1 Επειτα από αυτά ήλθεν η εορτή των Ιουδαίων και ανέβη ο Ιησούς εις τα Ιεροσόλυμα (μετάφραση Κολιτσάρα Ι).(*)  Μέχρι τώρα στην αφήγηση του Ιωάννη παρουσιάζεται η πίστη και η απιστία ως φαινόμενα εξαιρετικά, διότι οι μάζες φαίνονται είτε να παραμένουν σε κατάσταση αδιαφορίας είτε να εκδηλώνουν θαυμασμό, εξωτερικό όμως και επιπόλαιο. Από τη στιγμή αυτή η κατάσταση παίρνει οριστικότερη διαμόρφωση και μολονότι δεν λείπουν…

Θα σας μιλήσω συγκεκριμένα από τη ζωή μου. Όταν ήμουν στη Γαλλία, κατοικούσα με κάποιον ιερομόναχο, νεότερο από εμένα που τον γνώριζα από πολλά χρόνια. Ήταν πολύ έξυπνος, πολύ σοβαρός κλπ., αλλά δεν καταλάβαινε την υπακοή χωρίς να κάνει παρατηρήσεις. Έλεγε στους άλλους: «Να υπακούσω χωρίς να καταλαβαίνω, είναι ανόητο. Ποιός είναι ο Γέροντας; Δεν λέει “χρησμούς”, δεν είναι “αλάθητος”, όπως ο Πάπας!Είναι απαραίτητο να καταλαβαίνουμε, αν πρέπει να ακολουθήσουμε τον λόγο του ή όχι». Αυτό που έλεγε στους άλλους έφθασε κάποτε μέχρις εμένα, και τότε αναγκάσθηκε να με ρωτήσει: «Είστε αλάθητος;». Του απάντησα: «Με την ερώτηση αυτή τα ανατρέπετε…