Ιδού και κάτι από το βίο του Αγ. Γρηγορίου του Παλαμά: «Καθώς ο άγιος ησύχαζε και προσευχόταν μυστικά στο Θεό, επειδή έφθασε η σεβάσμια εορτή του μεγάλου Αντωνίου, οι μαθητές του Γρηγορίου και συνασκητές ήταν όλοι μαζί στο θαυμαστό Ισίδωρο και εκεί επιτελούσαν την αγρυπνία ψάλλοντας και πανηγυρίζοντας, κατά το πρέπον, τον αρχηγό και καθηγητή και κοινό πατέρα των μοναχών το θείο Αντώνιο. Αλλ’ ω του θαύματος, δεν έλειπε από την ιερή εκείνη αγρυπνία ούτε και αυτός ο μέγας εκείνος πατήρ ο Αντώνιος, αλλά και στα δύο μέρη φαινόταν παρών να συνεορτάζη λαμπρά και να συνεργή και να αποφασίζη τα…