Αυξομείωση μεγέθους γραμμάτων.
Κείμενα (blog) - Ιερός Ναός Αγίου Σώστη Νέας Σμύρνης
ΔΥΟ ΓΕΡΟΝΤΕΣ κουβέντιαζαν κάτω από την σκιά μιας φοινικιάς. -Όταν στείλω τον υποτακτικό μου σε δουλειά κι αργήσει να γυρίσει, στενοχωριέμαι, είπε ο πρώτος. Είναι τάχα κακό; αμαρτάνω; -Εγώ, Αββά, αποκρίθηκε ο άλλος, όταν συμβεί ν’ αργήσει έξω ο μαθητής μου, κάθομαι στο κατώφλι της πόρτας και τον περιμένω. Αν μου πει ο λογισμός μου πως ο αδελφός αργεί, του απαντώ αμέσως: αν προλάβει ο άλλος αδελφός και φθάσει πρώτος, ο Άγγελος της ψυχής σου, να σε οδηγήσει σήμερα στον Κύριό σου, τι γίνεται; Είσαι τάχα έτοιμος να παρουσιαστείς;». Κάνοντας αυτές τις σκέψεις συντρίβεται η ψυχή μου και…
Συμμάζευε καλά τον νού σου, Χριστιανέ, προτρεπει άλλος Πατήρ, και μνημόνευε την ώρα του θανάτου σου. Φέρνε ζωντανά μπροστά σου την εικόνα του άψυχου πια σώματός σου. Προσπάθησε να νιώσεις τον πόνο του χωρισμού της ψυχής. Μελέτα συχνά την ματαιότητα του υλικού κόσμου. Στέλνε την σκέψη σου να περιοδευει στις τιμωρίες του Άδη. Συλλογίσου, σε ποιά κατάσταση να βρίσκονται τάχα οι ψυχες εκεί; Σε τί δεινό στεναγμό, φόβο και τρόμο η πικρή σιγή; Με πόση βαθιά απελπισία περιμένουν τις πιο μεγάλες τιμωρίες, που θα δοθούν ύστερα από την τελική κρίση; Τυπωσε ακόμη καλά στην σκέψη σου την φοβερή ημέρα της…
Τρία πράγματα δυσκολεύεται ν’ αποκτήσει ο Χριστιανός: το πένθος, τα δάκρυα και την μνήμη του θανάτου
ΌΤΑΝ ο Μέγας Αρσένιος αρρώστησε και κατάλαβε πως είχε φτάσει πια το τέρμα της επίγειας ζωής του, άρχισε να κλαίει. -Φοβάσαι, Αββά; τον ρώτησαν με απορία οι μαθητές του. -Αυτός ο φόβος, παιδιά μου, δεν έλειψε στιγμή από την καρδιά μου από τότε που έγινα μοναχός, αποκρίθηκε ο μεγάλος φίλος του Θεού κι έκλεισε για πάντα τα σοφά χείλη του. Τρία πράγματα δυσκολεύεται πολύ ν’ αποκτήσει ο Χριστιανός γράφει ο Αββάς Ησαΐας ο αναχωρητής: το πένθος, τα δάκρυα και την διαρκή μνήμη του θανάτου. Κι όμως, αυτά συγκροτούν όλες τις άλλες αρετές. Ειδικώτερα για την ενθύμηση του θανάτου…
Ποθεί η ψυχή μου τον Θεό και τον ζητώ, με δάκρυα. Εύσπλαχνε Κύριε, Συ βλέπεις την πτώση μου και τη θλίψη μου. Ταπεινά όμως παρακαλώ το έλεός Σου: Χορήγησέ μου, του αμαρτωλού, την χάρη του Αγίου Σου Πνεύματος. Η θύμησή της οδηγεί το νου μου να ξαναβρή την ευσπλαχνία Σου. Αγ. Σιλουανός ο Αθωνίτης
616. Το Πανάγιο Πνεύμα με τη χάρι του Πατρός, ζωογονεί όλη την κτίσι. 617. Κατά τη νύκτα, η ψυχή μας κινείται πιο ελεύθερα. Έτσι, ο πνευματικός κόσμος μπορεί να επιδρά πάνω της πιο ελεύθερα. Αν κάποιος είναι ενάρετος, οι λογισμοί και οι κλίσεις της καρδιάς του είναι οι λογισμοί και οι κλίσεις του Ιδίου του Κυρίου ή των Αγγέλων και των Αγίων. Ενώ αν είναι αμετανόητος αμαρτωλός, είναι λογισμοί και κλίσεις του ιδίου του Αρχεκάκου. 618. Η θαυματουργός εικών του Σωτήρος είναι ο Ίδιος ο Κύριος, ο ζωγραφημένος επάνω της. Κλαίω πικρά για τη χάρι που πηγάζει εκείθεν για μένα…
Οι σκέψεις σου ακτινοβολούν. Ο άλλος λαμβάνει τη διάθεση σου. Κανένας δεν είναι χαρούμενος, κανένας δεν είναι ευχαριστημένος, όταν κουβαλάει μέσα του τη δυστυχία του. Για να αποφύγεις τις άσχημες σκέψεις, καλύτερα να τραγουδάς (ή ακόμα καλύτερα να ψάλλεις), παρά να παραπονιέσαι. Όποιος τραγουδάει, κακό δεν σκέφτεται. Τα πουλιά ψάλουν συνέχεια εγκώμια στον Κύριο. Ξεκινούν το τραγούδι τους νωρίς, από τις τρεις τα χαράματα και δεν σταματούν πριν τις εννιά. Στις εννιά ησυχάζουν λιγάκι-τότε είναι που βγαίνουν να αναζητήσουν τροφή για τα μικρά τους. Κατόπιν,αρχίζουν και πάλι τους ύμνους. Κανείς δεν τους λέει να υμνούν-απλώς το κάνουν.Κι εμείς;Εμείς είμαστε πάντοτε…
Και τώρα το Άγιο Πνεύμα θέλει να μπει στις ψυχές μας, όπως και τότε, αλλά σέβεται την ελευθερία μας, δε θέλει να την παραβιάσει. Περιμένει να του ανοίξουμε μόνοι μας την πόρτα και τότε θα μπει στην ψυχή μας και θα την μεταμορφώσει. Όταν έρθει και κατοικήσει σ ὅλο το χώρο της ψυχής μας ο Χριστός, τότε φεύγουν όλα τα προβλήματα, όλες οι πλάνες, όλες οι στενοχώριες. Τότε φεύγει και η αμαρτία. Άγιος Γέροντας Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης
χρημάτωνΑν επιθυμής πλούτο, ποτέ δεν θα σταματήσης να βασανίζεσαι. Πρόκειται για έρωτα, που ποτέ δεν τελειώνει. Όσο περισσότερο δρόμο βαδίζεις, τόσο περισσότερο απομακρύνεσαι από το τέλος. Επομένως δεν είναι η πλεονεξία απορία, ή μάλλον μανία και τρέλλα;E.Π.E. 17,120παράλογοι, από κενοδοξίαΑπό τη μανία της κενοδοξίας γεννιούνται και παράλογοι έρωτες. Πολλούς τους έρριξε στη μοιχεία όχι η ομορφιά του προσώπου ούτε η επιθυμία της σαρκικής μίξεως, αλλά το ότι θέλουν να καυχώνται, λέγοντας: Την τάδε την κατάφερα και την έρριξα σε μοιχεία!.Ε.Π.Ε. 17,338αμαρτωλόςΔεν βλέπεις τι κάνουν όσοι ερωτεύονται αισχρώς; Τους ραπίζουν οι πόρνες, τους φτύνουν, τους βρίζουν, τους κάνουν μύριες προσβολές. Και…
Θεμέλιο πάντων των ορατών είναι το αόρατο, του ανθρώπου η ψυχή, του κόσμου ο Θεός. Το αόρατο είναι η υπόσταση των πάντων, το στήριγμα των πάντων, η ουσία των πάντων, δηλαδή, εκείνο στο οποίο στέκεται ο κόσμος και καθετί μέσα στον κόσμο. Τούτο πρέπει να αισθανθεί κάθε άνθρωπος που με σοβαρότητα θα κοιτάξει μέσα σε οποιοδήποτε μυστήριο αυτού του κόσμου και αυτής της ζωής. Στον πυθμένα του ορατού κρύβεται η αόρατη δύναμη. Το αόρατο είναι τo ισχυρότερο μέσα στoν κόσμο των γήινων ορατοτήτων μας, ο ηλεκτρισμός. Η δύναμη της βαρύτητας είναι αόρατη αλλά είναι δυνατότερη όλων των πλανητών. Τους κινεί…
ΑΝ ΜΕ ΚΑΛΗ ΜΕΤΑΝΟΙΑ σηκωθείς από την πτώση σου, λέει κάποιος Πατέρας, μην παύσεις να λυπάσαι γι’ αυτήν και να στενάζεις ως το τέλος της ζωής σου. Αλλιώς, κινδυνεύεις να ξαναπέσεις στην ίδια αμαρτία. Η κατά Θεόν λύπη είναι χαλινάρι της ψυχής. Την συγκρατεί από πολλά παραστρατήματα. Ο Όσιος Αρσένιος, μας πληροφορεί ο μαθητής του Αββάς Δανιήλ, άλλαζε το νερό που έβρεχε τα φοινικόφυλλα για τα πανέρια του, μόνο μια φορά τον χρόνο. Αν λιγόστευε, έριχνε όσο του χρειαζόταν. Με τον καιρό το βρώμικο νερό μύριζε τόσο άσχημα, που δεν μπορούσε άνθρωπος να πλησιάσει. - Πώς υποφέρεις τόση δυσοσμία; ρωτούσαν…