Αυξομείωση μεγέθους γραμμάτων.
Κείμενα (blog) - Ιερός Ναός Αγίου Σώστη Νέας Σμύρνης
Κήρυγμα. Ένας Αμερικανός πολυεκατομμυριούχος, ο Gould επήγαινε και ήκουε τον διάσημον ιεροκήρυκα D. L. Moody. Κάποιος άλλος συνάδελφός του εις τα πλούτη, του λέγει: «Πηγαίνεις και ακούεις το Moody;!! Δεν πιστεύεις, βέβαια, εις την Θεολογίαν του!!». «Όχι, απαντά ο Gould αλλ’ αυτός (ο Moody) πιστεύει».Ευχαριστείτο ο εκατομμυριούχος αυτός να ακούη ένα τόσο πιστόν ιεροκήρυκα, ο οποίος μπορούσε να λέγη πράγματι: «Επίστευα δι’ ο και ελάλησα». (Ψαλμ. ριστ' 10).(Ψιχία από της τραπέζης, Συλλογή Κ. Κούρκουλα, Αθήνα 1973, Νο772) Τα συγχαρητήρια του διαβόλουΜια μέρα, που ο διάσημος Γάλλος ιεροκήρυξ Ιωάννης Βαπτιστής Μασσιγιόν είχε κάνει ένα θαυμάσιο κήρυγμα (όπως πάντα, άλλωστε), ένας άλλος κληρικός…
Προς κατηγόρους. Μια Κυριακή, ο μέγας ποιητής της Χριστιανωσύνης Δάντης, εκεί που άκουε τη λειτουργία, δεν γονάτισε σ’ ένα ωρισμένο σημείο της, όπως έκαναν όλοι οι πιστοί. Μερικοί, που τον φθονούσαν, έσπευσαν και τον κατηγόρησαν για ασέβεια στον επίσκοπο.— Πραγματικά, είπε ο ποιητής στον επίσκοπο. Η ψυχή μου ήταν τόσο συγκεντρωμένη στην προσευχή, ώστε δεν σκεφτόμουν καθόλου τις κινήσεις του σώματος. Αυτοί, όμως, που ήρθαν να με κατηγορήσουν, δεν θάχαν ασφαλώς συγκεντρωθή στην προσευχή, γι’ αυτό είχαν τον καιρό να με παρατηρούν.(Ψιχία από της τραπέζης, Συλλογή Κ. Κούρκουλα, Αθήνα 1973, Νο445) Να μη χαθούμε οι ίδιοιΈνας άγιος ιερεύς, κηρύττοντας μια Κυριακή…
Επιστολή 81 στον λογοθέτη Παντολέοντα. "... Καθόσον είναι εντολή του Κυρίου να μη σιωπάμε όταν κινδυνεύει η πίστη. Γιατί λέγει να μιλάς και να μη σωπαίνεις και• «Εάν υποχωρεί, δεν ευαρεστείται η ψυχή μου σ’ αυτόν» και• «Εάν αυτοί σιωπήσουν, θα φωνάξουν δυνατά οι πέτρες». Ώστε, όταν πρόκειται για την πίστη, δεν μπορούμε να πούμε. Εγώ ποιός είμαι; Είμαι ιερέας; Όχι. Άρχοντας; Ούτε. Στρατιώτης; Από πού; Γεωργός; Ούτε και αυτό. Είμαι φτωχός, εξασφαλίζοντας μόνο την καθημερινή μου τροφή. Δεν έχω λόγο, ούτε ενδιαφέρον για το θέμα αυτό. Αλλοίμονο! Οι πέτρες θα κράξουν, και συ μένεις σιωπηλός και αδιάφορος; Η αναίσθητη…
Αδελφοί μου και πατέρες, αν ο σπορέας χαίρεται όταν ρίχνει τον σπόρο στη γη, πόσο περισσότερο θα χαρώ και εγώ ο ταπεινός ρίχνοντας σε σας τον λόγο της κατήχησης; Αλλ’ εκείνος βέβαια θερίζει τα στάχυα, που είναι φθαρτή τροφή του σώματος, ενώ εγώ θα έχω τα δικά σας κατορθώματα αιώνια ψυχική απόλαυση. Γι’ αυτό χαίρομαι, παιδιά μου, και αισθάνομαι αγαλλίαση, και μόνο για ένα πράγμα λυπάμαι, για τις αμαρτίες μου, και για το ότι δεν μπορώ να μιλήσω όπως αξίζει στις τίμιες ψυχές σας. Εσείς όμως να δέχεσθε τα φτωχά και ταπεινά μου λόγια, και με το δικό σας πλούτο…
Ο Γέρων Πορφύριος υπήρξε ο συμπαθέστερος άνθρωπος, που έχω γνωρίσει. Εκείνος το θέλησε να είμαι ο γιατρός του. Όταν τον Αύγουστο του 1978, δεκατέσσερα σχεδόν χρόνια πριν την κοίμησή του, υπέστη έμφραγμα του μυοκαρδίου και νοσηλεύθηκε στην Αθήνα, με κάλεσε κάποιος συνάδελφος, Καθηγητής της Ιατρικής, πνευματικό τέκνο του, να πάω να τον δω. Είχα ακούσει γι’ αυτόν, αλλά δεν τον είχα γνωρίσει μέχρι τότε. Πήγα, λοιπόν, στο σπίτι, στο οποίο τον φιλοξενούσαν κι εκεί τον γνώρισα πρώτη φορά. Ήταν κοντόσωμος, μ’ ένα γλυκύτατο πρόσωπο, γαλανά μάτια και πλούσια γενειάδα. Όταν τελείωσα την εξέταση, μου είπε: — Εμείς οι δύο, Γιωργάκη…
Ο πραγματικός χρόνος υπηρεσίας Κάποιος νεαρός παρουσιάζεται σε μια επιχείρησι και ζήτα να τον προσλάβουν υπάλληλο.Ο διευθυντής εξετάζει τα χαρτιά, που του έδωσε ο υποψήφιος, και παίρνει στο τηλέφωνο την επιχείρησι όπου ο νέος εργαζόταν προηγουμένως.— Πόσον καιρό εργάσθηκε σε σας ο κ. X; ρωτά.— Μερικές ώρες, του απαντούν.— Μα πώς! κάνει έκπληκτος ο διευθυντής. Εδώ, το πιστοποιητικόν που του δώσατε, αναφέρει τρία χρόνια.— Το πιστοποιητικό μίλα για το χρονικό διάστημα που ήταν υπάλληλος κι όχι για εκείνο που εργάσθηκε ήταν η απάντησις.«Είμαι χριστιανός όσο ζω χριστιανικά κι όχι απλώς όσο ζω»(Ψιχία από της τραπέζης, Συλλογή Κ. Κούρκουλα, Αθήνα 1973,…
Το παράδειγμα. «Ίνα επακολουθήσετε τοις ίχνεσιν αυτών». Μια νεαρή Κινέζα πολύ πρόσεχε έναν ιεροκήρυκα που από καιρό είχε έλθει στο χωριό της. Της έκανε ιδιαίτερη εντύπωσι η αγάπη του για τους ασθενείς και τους πτωχούς, οι καλοί του τρόποι και πόσο ακούραστα πάντα προσπαθούσε να κάνη το καλό. Μια ημέρα έτυχε η μικρή Κινέζα να συναντηθή σ’ ένα χωριό με μια ιεραπόστολο η οποία άρχισε να της διηγήται για κάποιον που χε έλθει να υπηρετήση τους άλλους, να περιθάλψη τους πτωχούς, να δώση το φώς στους τυφλούς κλπ.».Αφού τέλειωσε την αφήγησί της ρώτησε την Κινεζοπούλα.-«Ξέρεις ποιός είναι αυτός;»«Μάλιστα, απάντησε αφελέστατα, τον…
Το κήρυγμα κι η... αισθητική. Ο βασιλεύς Λουδοβίκος 14ος ρώτησε μια μέρα τον διάσημο ιεροκήρυκα Μπουρνταλού τι γνώμη είχε για τα κηρύγματα ενός ιερέως, που ήταν πολύ αδέξιος ως ρήτωρ, αλλά άγιος στη ζωή του. — Μεγαλειότατε, αποκρίθηκε ταπεινά ο Μπουρνταλού, ο ιερεύς αυτός κάνει μεγάλη ζημιά στην αισθητική, αλλά ωφελεί ανυπολόγιστα τις καρδιές. Μετά τα κηρύγματά του, οι πορτοφολάδες επιστρέφουν τα κλοπιμαία, που είχαν βουτήξει στο συνωστισμό των… δικών μου κηρυγμάτων. (Ψιχία από της τραπέζης, Συλλογή Κ. Κούρκουλα, Αθήνα 1973, Νο572) Και το κακό παράδειγμα διδάσκει Κάποτε ένας νεαρός κληρικός πήγε στον όσιο Εφραίμ τον Σύρο και τον ρώτησε…
Η μεγαλύτερη φιλανθρωπία είναι η προσευχή κι ας μη το καταλαβαίνουν οι άνθρωποι.Και ξαφνικά ανοίγει ένα παραθυράκι στο νού.Έρχεται ένα φώς.Τοτε εχεις μια αλλη αίσθηση.Τοτε το κατανοείς καλά. Όχι πρός το ετυμολογικό. Μα με μια κατάνυξη και συναίσθηση και θεία θαλπωρή.Και λές:"Τι αλλο να λέω;" Παρά μόνο πάλιν και πολλάκις και συνεχώς: " Κύριε ελέησον!"Δίχως να βαριέσαι. Δίχως να κουράζεσαι. Αυτό τα λέει όλα. Δεν θέλει άλλα και πολλά. Μόνο ποιητικά μπορεί κανείς μερικές φορές να εκφραστεί. Η προσευχή είναι ποίηση. Όλες οι προσευχές είναι ποιήματα. Λυπάμαι όταν δεν μπορώ να προσευχηθώ. Και τούτο προσευχή είναι, μου'πε ένας διακριτικός γέροντας.…
Η μητέρα. Ο Δόκτωρ Μόργκαν, επιφανής ιεροκήρυξ, είχε 4 γυιούς, όλους ιεροκήρυκας. Όταν εχρειάσθη να απουσιάση από το έργον του, άφησε ως αντικαταστάτην του τον νεώτερον υιόν του Howard πράγμα που έγινε αφορμή να φανούν τα χαρίσματα αυτού στον άμβωνα. Όταν ο πατέρας του επέστρεψε, ένας οικογενειακός φίλος τους, που ήτο καλεσμένος στο τραπέζι, ερωτά τον νεαρόν Howard. «Ποιός είναι μεγαλύτερος ιεροκήρυξ μέσα στην οικογένειά σας;»! Ο Howard, αν και είχε μεγάλη αδυναμία στον πατέρα του, γυρίζει, τον κυττάζει και χωρίς να διστάση λέγει: «Η μητέρα!!».Πράγματι η πιστή μητέρα είναι ο πρώτος και καλύτερος ιεροκήρυξ! Αν και δεν ανεβαίνει στον άμβωνα,…