Αυξομείωση μεγέθους γραμμάτων.
Κείμενα (blog) - Ιερός Ναός Αγίου Σώστη Νέας Σμύρνης
Υπάρχουν πολλές φορές στη ζωή μας που λυγίζουμε, δεν αντέχουμε άλλο, νιώθουμε τις δυνάμεις μας να μας εγκαταλείπουν και δεν έχουμε πλέον καμία διάθεση να συνεχίσουμε. Θέλουμε απλά να κάτσουμε εκεί που πέσαμε και να ξεκουραστούμε… να αφεθούμε, να παραδώσουμε τα όπλα. Δε μας νοιάζει τίποτα πια, μόνο να ξαποστάσουμε! Και κάπως έτσι μας παίρνει από κάτω και νιώθουμε απογοητευμένοι και απελπισμένοι χωρίς καμία αχτίδα φωτός να μας χτυπάει στο πρόσωπο… μόνο σκοτάδι και αδιέξοδο. Και καθώς αισθανόμαστε ηττημένοι και αδύναμοι βουλιάζουμε σε μια βαθιά μελαγχολία που πιθανότατα θα εξελιχθεί σε κατάθλιψη αν δεν κάνουμε κάτι.Μα γιατί το κάνουμε αυτό…
Πόσες φορές σε δύσκολες και επίπονες καταστάσεις δεν αναρωτηθήκαμε πού είναι ο Θεός; Δεν πιστέψαμε ότι δεν μας ακούει; Νιώσαμε μόνοι και αβοήθητοι; Και πόσες φορές παρακολουθώντας όλα όσα γίνονται στον κόσμο δεν προβληματιστήκαμε για την ‘απουσία’ Του; Μπορεί πράγματι κάποιος που δεν έχει μπει στη διαδικασία να γνωρίσει το Χριστό να σκανδαλιστεί, μέχρι και να πιστέψει ότι δεν υπάρχει Θεός! Και είναι αλήθεια ότι κάποιες φορές είναι εκκωφαντική η σιωπή του Χριστού… δεν αντέχεται! Νιώθεις όπως όταν έδινες εξετάσεις και ο δάσκαλος έκανε ησυχία… όμως ήταν εκεί. Έτσι και ο Θεός εδώ είναι… απλά δεν κάνει θόρυβο. Ποτέ δεν…
1309. ΠΑΝΤΑ ΧΡΗΣΙΜΗ. «Είσαι ήρεμος, λέγει ένας πνευματικός συγγραφεύς, προσεύχου, η προσευχή θα σε κρατήσει στην ηρεμία. Πειράζεσαι, προσευχήσου, η προσευχή θα σου δώσει τη δύναμη να αντισταθείς. Έπεσες, προσευχήσου, η προσευχή θα σε σηκώσει. Αποθαρρύνεσαι, προσευχήσου, η προσευχή θα σε συγκρατήσει». Και ένας άλλος έλεγε: «Ήθελα να είχα μια σάλπιγγα, σαν εκείνη που θα έχει ο άγγελος στη γενική παρουσία, για να φωνάξω σε όλο τον κόσμο: Προσευχηθείτε, χριστιανοί, προσευχηθείτε αν θέλετε να σωθείτε». 1317. Η ΣΥΝΤΟΜΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ. Σεβάσμιος ιερεύς στα γηρατειά του έχασε την ακοή και την όραση. Εξακολουθούσε όμως να μείνει ψύχραιμος και ευχαριστημένος. Κάποτε πήγε…
«Ο Θεός στους περήφανους εναντιώνεται, ενώ στους ταπεινούς δίνει χάρη» (Α’ Πέτρου 5:5) «Εγώ δημιουργώ τις περιστάσεις»! είπε κάποτε κομπάζοντας ο Ναπολέων Βοναπάρτης. Αργότερα, όμως, η Μόσχα, ο Έλβας, το Βατερλώ και τα βράχια της Αγίας Ελένης τον ταπείνωσαν και τον δίδαξαν πως Εκείνος που δημιουργεί τις περιστάσεις είναι άλλος! Το ίδιο συμβαίνει συχνά και με πολλούς από μας. Ο Θεός επιτρέπει κάποια παθήματα, κάποιες δοκιμασίες, κάποιες θλίψεις στη ζωή μας για να μας διδάξει ότι δεν είμαστε ανεξάρτητοι απ’ Αυτόν και δεν μπορούμε να ζούμε σύμφωνα με τις σαρκικές επιθυμίες μας χωρίς να πληρώσουμε το κόστος. Άλλοτε…
Όταν μελετούσα το βίο του αγαπημένου μου Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου, μου είχε κάνει μεγάλη εντύπωση πως επειδή, κατά την παράδοση που αναφέρει ο Βίος, όταν αποφάσιζαν οι Απόστολοι προς τα πού θα κινηθούν για να διδάξουν το Ευαγγέλιο και σ ‘ αυτόν είχε τύχει η Έφεσος, εκείνος γόγγυσε μέσα του και δυσανασχέτησε γιατί οι Εφέσιοι είχαν πολύ κακή φήμη! Και εξαιτίας αυτού του γογγυσμού, πληροφορήθηκε από το Χριστό πως θα δυσκολευτεί πολύ να φτάσει στην Έφεσο. Και όντως θαλασσοδέρνονταν πολλές μέρες με το μαθητή του τον Πρόχορο και κινδύνεψαν και οι δύο να πνιγούν. Απόρησα πολύ με αυτό. Πήγα…
Ήθελα εδώ να τελειώσω την ομιλίαν, διότι δεν αρέσκονται να ακούουν μεγάλους λόγους αι ψυχαί των ευρισκομένων εις μεγάλην θλίψιν και όπως όταν ένα μεγάλο σύννεφον ευρεθή εμπρός εις τας ηλιακάς ακτίνας συντελεί ώστε να γυρίσουν οπίσω όλαι, έτσι και το σύννεφον της λύπης, όταν σταθή εμπρός εις την ψυχήν την ιδικήν μας, δεν αφήνει εύκολα να περάση ο λόγος, αλλά τον πνίγει και τον κρατεί μέσα του με πολλήν βίαν. Και τούτο δεν παρατηρείται μόνον εις τους ομιλούντας, αλλά και εις τους ακούοντας. Διότι όπως δεν αφήνει τον λόγον να εξέλθη εύκολα από την ψυχήν του ομιλητού, έτσι δεν…
Ένα παλιό σοφό ρητό λέει ‘πρόσεχε τί εύχεσαι γιατί μπορεί να σου συμβεί’. Όποτε βλέπω το Χριστό πάνω στο Σταυρό, όποτε νιώθω την Αγάπη Του, όποτε με αφήνουν άφωνο οι ευεργεσίες Του, με πιάνει το φιλότιμο και με ενθουσιασμό λέω ‘Κύριε, θέλω να γίνω χριστιανός. ..θα γίνω στο υπόσχομαι γιατί θέλω να είμαι μαζί Σου!’ Όμως το να γίνεις χριστιανός δεν είναι τελικά τόσο εύκολο. Θυμάμαι πριν μερικά χρόνια, μιλούσα μ’ έναν φίλο και συνάδελφο μου για το Χριστό, την εξομολόγηση και πώς Εκείνος με άλλαξε. Κάθε βράδυ γι’ αυτά μιλούσαμε αλλά ενώ δεν είχε αντιρρήσεις τελικά δεν…
Έζησα τα πρώτα χρόνια της ζωής μου με το ένα πόδι στο χωριό και το άλλο στην πόλη. Γνώρισα απλούς ανθρώπους του χωριού αμόρφωτους και ακαλλιέργητους. Μεγαλώνοντας βρέθηκα με ανθρώπους μορφωμένους ..πολύ μορφωμένους. Προχώρησα και βρέθηκα σε μια καλή δουλειά. Συνάντησα ανθρώπους που ασκούν εξουσία και προχώρησα ακόμη περισσότερο. Είχα διακρίσεις, εξελισσόμουν επαγγελματικά και αυτό νόμιζα ότι θα με κάνει καλύτερη.Ήρθαν στη ζωή μου άνθρωποι δύσκολοι.. πολύ δύσκολοι που με πόνεσαν πολύ. Έτσι ο δρόμος της ζωής μου άρχισε να έχει «σκληρές ανηφοριές». Ψυχολογική βία από τοξικούς ανθρώπους θα έλεγε κάποιος ψυχολόγος. Ναι ίσως..Εμένα με λύτρωσε το πλούσιο αντιπαράδειγμα που…
«…Κι έρχεται μάλιστα ώρα που όποιος σας σκοτώσει, θα νομίσει πως προσφέρει υπηρεσία στο Θεό» (Ιωάννης 16:2) Ένας κόσμος χωρίς ελπίδα Οι χριστιανικές κοινότητες στην Ορίσσα, μια από τις 28 Πολιτείες της Ινδίας, με έκταση λίγο μεγαλύτερη από την Ελλάδα, στην ανατολική Ινδία, και με πληθυσμό 36,8 εκατομμύρια κατοίκους, δοκίμασαν τη βία των εξτρεμιστών ινδουιστών τον Αύγουστο του 2008. Κάηκαν και καταστράφηκαν ολόκληρα χριστιανικά χωριά, εκκλησίες και ορφανοτροφεία, και ξέσπασαν φόνοι και βιασμοί εναντίον χριστιανών καλογριών. Χιλιάδες πιστοί εγκατέλειψαν τα σπίτια τους και κρύφτηκαν στα δάση ή βρήκαν καταφύγιο σε απομακρυσμένους καταυλισμούς. Ο διωγμός ξέσπασε, όταν κάποιοι δολοφόνησαν ένα…
1220. ΗΜΟΥΝ ΚΟΝΤΑ ΣΟΥ. Ο άγιος Αντώνιος ο ερημίτης πειραζόταν σκληρά στην έρημο από το αρχέκακο διάβολο. Υπέφερε τρομερούς πόνους, με συχνές επιθέσεις. Αίφνης μια φωτεινή αχτίνα φάνηκε στο κελί του. Τα ακάθαρτα πνεύματα παρευθύς εξηφανίστηκαν και επεκράτησε μεγάλη ηρεμία και στην ψυχή και στο κτίριο ολόκληρο. Μέσα σε τέτοια ανακούφιση ο Αντώνιος γεμάτος ικανοποίηση λέγει στην οπτασία: «Που ήσουν προτήτερα; Γιατί δεν ήρθες από την αρχή να μου σταματήσεις τους πόνους;». Και μια φωνή του απάντησε: «Αντώνιε, ώδε ήμην, αλλά περιέμενον ιδείν το σόν αγώνισμα». «Αντώνιε, ήμουν κοντά σου και περίμενα να δω την αντίσταση, που θα έκανες. Επειδή…