Αυξομείωση μεγέθους γραμμάτων.
Κείμενα (blog) - Ιερός Ναός Αγίου Σώστη Νέας Σμύρνης
"Ο Θεός σέβεται το θέλημά μας"Είναι συγκινητική η διακριτικότητα της αγάπης του Θεού, όπως μας αποκάλυψε ο Γέροντας. Ήμασταν μια φιλική συντροφιά, στα Καλλίσια, δίπλα στους βράχους του Μοναστηριού, έχοντας ανάμεσά μας το Γέροντα. Ήταν νύχτα, παραμονή του Αγίου Πνεύματος. Ο Γέροντας μας έκανε μιά κατανυκτική, εξωτερική και εσωτερική, περιγραφή των Αγιορείτικων αγρυπνιών στα Καυσοκαλύβια, τότε πού, όπως έλεγε, "το Άγιο Πνεύμα ερχόταν και πλημμύριζε με ουράνια χαρά τις ψυχές των μοναχών". Και λέγοντας αυτά, μας άφησε ένα αφυπνιστικό μήνυμα: "Και τώρα το Άγιο Πνεύμα θέλει να μπεί στις ψυχές μας, όπως και τότε, αλλά σέβεται την ελευθερία μας, δε…
Η ΣΙΩΠΗ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ «Μεγαλύνει Η Ψυχή Μου Τον Κύριον» (Λουκ. 1, 46) Αδελφοί, έχουμε πέντε λέξεις όλες κι όλες ειπωμένες από την Παναγία, καταγεγραμμένες στα Ευαγγέλια. Όλες αυτές οι λέξεις της αναφέρονται στην εξύμνηση του μεγαλείου του Θεού. Η Παναγία ήταν σιωπηλή μπροστά στους ανθρώπους, όμως η ψυχή της συνομιλούσε αδιαλείπτως με τον Θεό. Κάθε μέρα και κάθε ώρα έβρισκε μια νέα αιτία και αφορμή για να μεγαλύνει τον Θεό. Ω, αν ήταν δυνατόν να γνωρίζουμε και αν μπορούσαμε να καταγράψουμε όλες τις φορές που η Παναγία μεγάλυνε τον Θεό, σε όλη τη διάρκεια της ζωής της, ω, πόσα…
103. «Έμεινε Μαριάμ συν αυτή ωσεί μήνας τρεις» (Λουκ. α΄ 56). Τρεις μήνες έμεινε η Μαριάμ κοντά στην Ελισάβετ. Αν τόσο μεγάλα, ωραία, βαθυστόχαστα και εμπνευσμένα από το Άγιο Πνεύμα είπαν τις πρώτες μόλις στιγμές της συναντήσεώς των, σκέπτεται κανείς πόσα ακόμα πιο πολλά και πιο ωραία θα αντάλλαξαν μεταξύ τους μέσα σε τρεις ολόκληρους μήνες...Κι όμως για όλα αυτά η Κ. Διαθήκη σιωπά. Η σιωπή αυτή του Ευαγγελίου ίσως να σημαίνη ότι το υπόλοιπο διάστημα οι δύο συγγενείς γυναίκες έζησαν εντελώς απλά, χωρίς άλλες εξάρσεις και προφητικές ωδές· ότι οι ώρες και μέρες πέρασαν ευχάριστα, μέσα σε μια ατμόσφαιρα…
ίνα οι λίθοι ούτοι άρτοι γένωνταιΜατθαίου δ΄4 Ο πρώτος πειρασμός καλούσε τον Ιησού σε μια ολοφάνερη δαιμονοποίησι της ζωής του ανθρώπου. Τον προκαλούσε να δώση το πρωτείο στον υλικό παράγοντα και όχι στο Θεό. Το δαιμονικό δηλαδή σχέδιο για την ανθρώπινη ζωή. Το δαιμονικό στοιχείο στην περίπτωσι αυτή είναι τούτο: ότι αφαιρεί τα πρωτεία από τον Θεό και επιδιώκει να μετατρέψη τη δημιουργία και τα χτίσματα σε μέσα αμαρτωλής απολαύσεως, ματαιώνοντας έτσι το θεϊκό σχέδιο να γίνουν όργανα δοξολογίας του Θεού. Τον ίδιο πειρασμό είχε χρησιμοποιήσει και στον Αδάμ. Τον καλούσε, παραθεωρώντας την εντολή του Θεού, να γ ε υ…
102. «Αντελάβετο Ισραήλ, παιδός αυτού» (Λουκ. α΄ 54). Η ενσάρκωσις του Θεού ήταν συγχρόνως και ενσάρκωσις των υποσχέσεων του Θεού προς τους πιστούς Ισραηλίτες. Ο Θεός διά του Μεσσίου έμελλε να εκπληρώση όλες τις υποσχέσεις του «προς τους πατέρας ημών» —λέει η Παρθένος— «τω Αβραάμ και τω σπέρματι αυτού εις τον αιώνα»! Η Θεοτόκος βρίσκεται σε πλεονεκτική θέσι, απ’ την οποία βλέπει την ιστορία της πατρίδος της. Με τον φακό της Ενσαρκώσεως βλέπει πιο καθαρά τα γεγονότα της ιστορίας και τα ερμηνεύει ευκολότερα και τα κατανοεί βαθύτερα. Οι προσωπικές της εμπειρίες την βοηθούν τώρα να κατανοήσει καλύτερα την γενικώτερη ιστορία…
Η απλότητα της Αγ. Γραφής! Για το κορυφαίο βιβλίο "Μετά τα Φυσικά" του Αριστοτέλη, ο μεγάλος Άραβας φιλόσοφος Αβικέννας ομολογεί ότι είχε διαβάσει αυτό 40 φορές, χωρίς να το κατανοήσει! Ο μεγάλος Φιλόσοφος Έγελος (Hegel) έλεγε: "Μόνο ένας άνθρωπος με κατάλαβε, και αυτός δεν με κατάλαβε!" Για το βιβλίο "Το Ον και το Μηδέν" του σύγχρονου αθέου φιλοσόφου Σαρτρ, είπε κάποιος: "αρκούν τα δάχτυλα του ενός χεριού για καταμέτρηση εκείνων, οι οποίοι είχαν την υπομονή να διαβάσουν γραμμή προς γραμμή το έργο αυτό και πολύ λιγότερα για να υπολογιστούν εκείνοι, οι οποίοι μπορούν να βεβαιώσουν με κάθε εντιμότητα, ότι το…
101. «Πεινώντας ενέπλησεν αγαθών και πλουτούντας εξαπέστειλε κενούς» (Λουκ. α' 53). Ο Θεός επεμβαίνει και σε μια τρίτη κατηγορία ανθρώπων, λέει η Παρθένος Μαρία, συνεχίζοντας την Ωδή της: στους πλουσίους. Όσοι πιστεύουν στο χρήμα· όσοι βασίζονται στην δύναμη του χρήματος· όσοι νοιώθουν ασφαλισμένοι στον πλούτο, έρχεται στιγμή που γίνονται φτωχότεροι των φτωχών. Είναι η πιο κοινή εμπειρία σε όλους τους κοινούς θνητούς!Υπάρχει όμως και η άλλη πλευρά: η αυτάρκεια των φτωχών. Δεν πρόκειται εδώ για το φτωχό που δεν πιστεύει στον Θεό ή τεμπελιάζει ή δεν εργάζεται τίμια ή σπαταλάει σε ασωτίες το μεροκάματό του. Πρόκειται για το φτωχό που…
ΕΠΙΘΥΜΕΙΣ, αδελφέ, να διώχνεις δαιμόνια; ρωτά ο Αββάς Πιτυρίων, ο μαθητής του Οσίου Αντωνίου. Μάθε τώρα να υποτάσσεις τα πάθη σου. Όποιο πάθος βγάλεις από μέσα σου, διώχνεις μαζί και το δαιμόνιο που το προκαλεί, γιατί κάθε πάθος έχει και το δαιμόνιο του. Νικώντας τα πάθη, διώχνεις και τον διάβολο που τα υποκινεί. ΈΝΑΣ ΕΡΗΜΙΤΗΣ έζησε τριαντα ολόκληρα χρόνια στην έρημο, τρώγοντας μόνο τους καρπούς μιας φοινικιάς που είχε φυτρώσει έξω από την καλύβα του. Ύστερα όμως του εσπειρε ζιζάνια στον νου ο διάβολος κι άρχισε να συλλογίζεται πως άδικα σπατάλησε εκεί τόσα χρόνια.- Τί κέρδισα τάχα; έλεγε στον εαυτό…
99. «Διεσκόρπισεν υπερηφάνους διανοία καρδίας αυτών» (Λουκ. α΄ 51). Η Παρθένος τώρα αναφέρεται σε συγκεκριμένα περιστατικά της ιστορίας που φανερώνουν την παντοδύναμη επέμβαση του Δημιουργού. Πρόκειται για τις περιπτώσεις που ο Θεός επεμβαίνει και ματαιώνει τα υπεροπτικά σχέδια και διαλύει τα ματαιόδοξα έργα των ανθρώπων. Από την αρχαιότητα ακόμη η υπερηφάνεια, «το υπερφρονείν παρ’ ο δει φρονείν» (Ρωμ. ιβ' 3) εθεωρείτο το μεγαλύτερο αμάρτημα του ανθρώπου. Ήταν η «ύβρις» προς τον Θεό. Ο μικρός, θνητός και φθαρτός άνθρωπος να υψώνει το ανάστημα του μπροστά στον παντοδύναμο και αιώνιο Θεό. Οι αρχαίοι Έλληνες, τόσο οι φιλόσοφοι όσο και οι τραγωδοί, μας…
ΈΝΑΣ αρχάριος μοναχός ρώτησε κάποιο Γέροντα πώς σε μερικούς ανθρώπους έχει δοθεί το χάρισμα να βλέπουν αποκαλύψεις και να μαθαίνουν ουράνια μυστήρια. - Μην μακαρίζεις μόνο αυτούς, παιδί μου, αποκρίθηκε ο σοφός Γέροντας, μα πιο πολύ εκείνους που βλέπουν διαρκώς τις αμαρτίες τους, ανακαλύπτουν τις αδυναμίες τους και γνωρίζουν καλά τον εαυτό τους. - Πριν λίγες ημέρες, Αββά, είπε πάλι ο αδελφός, είδα ένα μοναχό να βγάζει δαιμόνιο από κάποιον άρρωστο και τον θαύμασα. - Εγώ δεν επιθύμησα ποτέ, αποκρίθηκε ο Γέροντας, να διώχνω δαιμόνια και να γιατρεύω αρρώστιες. Παρακαλώ μόνο τον Θεό να μην γίνω ο ίδιος περίγελως του…