Αυξομείωση μεγέθους γραμμάτων.
Κείμενα (blog) - Ιερός Ναός Αγίου Σώστη Νέας Σμύρνης
09 Ιουν
Η γέφυρα των στεναγμών
Όταν ήμουν έφηβος και η κατάσταση στο σπίτι μου έφτανε στο απροχώρητο λόγω οικογενειακών προβλημάτων, άνοιγα την πόρτα κι έφευγα. Περπατούσα μέσα στη νύχτα ώρες πολλές και πάντα κατέληγα σε μια γέφυρα που ήταν απέναντι από έναν ναό που βρισκόταν υπό ανέγερση. Αυτή τη γέφυρα την είχα ονομάσει ‘ γέφυρα των στεναγμών’ γιατί εκεί έκλαιγα και αναστέναζα που ήμουν τόσο ασήμαντος και αδύναμος, ανήμπορος να υπερασπιστώ αυτούς που αγαπούσα αλλά και τον εαυτό μου! Και ήθελα τόσο πολύ να κλάψω αλλά κρατιόμουν γιατί είχα μεγαλώσει ακούγοντας ότι οι άντρες δεν κλαίνε. Έβλεπα την εκκλησία που ήταν μπροστά μου, έκανα τη…
Οι εκπλήξεις της πρεσβυτέραςΟ ουρανοφάντωρ αρχιεπίσκοπος της Καισαρείας Μ. Βασίλειος ( 330-378) υπήρξε, κατά τον άγιο αδελφό του επίσκοπο Νύσσης Γρηγόριο, το στόμα της Εκκλησίας και το χρυσόλαλο αηδόνι των θείων δογμάτων.Από το θησαυροφυλάκιο των χαρισμάτων του θα προβάλουμε εδώ το διορατικό και το ιαματικό του χάρισμα.Σε μια πόλι της Καππαδοκίας υπήρχε ένας ενάρετος ιερεύς ονομαζόμενος Αναστάσιος. Ήταν έγγαμος, αλλά διατηρούσε με τη σύζυγό του πρεσβυτέρα Θεογνωσία την παρθενία. Επιπλέον περιέθαλπε στο σπίτι του ένα λεπρό, χωρίς κανένας να το γνωρίζη.Κάποτε ο Μ. Βασίλειος ήρθε στο σπίτι τους και συνήντησε την άγνωστή του πρεσβυτέρα. Την χαιρέτησε με το όνομα της!…
Με τόσο ψυχολογικές γνώσεις, και… έχασαν το παιδί τους!Για τους γονείς ενός παραστρατημένου παιδιού, μου έλεγε με λύπη : " Οι γονείς του, με με τόση μόρφωση, με τόσες ψυχολογικές γνώσεις, με τόση επιστημονική κατάρτιση, έχασαν το παιδί τους μέσα από τα χέρια τους. Τί να σου κάνει η μόρφωση ; Μόνο η χάρη του Θεού, μόνο η αληθινή αγάπη μας, που θυσιάζεται μυστικά για τους άλλους, μπορεί να σώσει και τους άλλους και εμάς ".[Γ 287π.](Ανθολόγιο Συμβουλών, εκδ. Ι. Μονή Μεταμορφώσεως, Μήλεσι, 295-296)
08 Ιουν
Ο ειρηνοποιός αδελφός
Δύο συνασκητές βρίσκονταν σε ψυχρότητα μεταξύ τους από παρεξήγηση. Κάποτε αρρώστησε ο ένας και παρακάλεσε κάποιο μοναχό να μεσολαβήση να συμφιλιωθούν, γιατί φοβόταν μην τον βρη έτσι ο θάνατος. Γυρίζοντας στο κελλί του ο αδελφός, προσευχόταν στο Θεό να τον φωτίση να χειριστή σωστά την υπόθεση, για να μην προξενήση περισσότερη βλάβη παρά ωφέλεια. Μόλις έφτασε, οικονόμησε ο Θεός να του πάη κάποιος φίλος του ένα καλαθάκι σύκα. Διάλεξε λοιπόν τα ωραιότερα και, χωρίς να χάση καιρό, σηκώθηκε και τα πήγε στον συνασκητή του αρρώστου. -Αββά, του είπε, αυτά σου τα στέλνει ο δείνα γέροντας. Ο αββάς απόρησε. -Σε μένα…
Γιατί εκείνος που έχει αναλάβει αυτήν τη διακονία [του κηρύγματος], δεν πρέπει να είναι ούτε νωθρός, ούτε δειλός, αλλά γενναίος και δυνατός, ούτε να καταπιάνεται με το καλό αυτό εμπόρευμα, εάν δεν πρόκειται να προσφέρει σε αντάλλαγμα την ψυχή του άπειρες φορές στο θάνατο και τους κινδύνους, καθώς και ο ίδιος ο Χριστός λέγει˙ «Εάν κανένας θέλει να με ακολουθήσει, ας απαρνηθεί τον εαυτό του και ας σηκώσει το σταυρό του και ας με ακολουθήσει». Γιατί εκείνος που δε συμπεριφέρεται έτσι, προδίδει και πολλούς άλλους, και όταν αδρανεί μένοντας κλεισμένος στον εαυτό του ωφελεί περισσότερο, παρά…
(πώς ένιωθε ο ιερός Χρυσόστομος...) …Μου έρχεται τώρα να δακρύσω και να θρηνήσω με δυνατή φωνή. Γιατί θυμήθηκα την ημέρα εκείνη, κατά την οποία και εγώ ο ίδιος αξιώθηκα να πω αυτά τα λόγια [πριν τη Βάπτιση, το «Σε αποτάσσομαι Σατανά…» κλπ] και σκεπτόμενος το βάρος των αμαρτημάτων που από τότε μέχρι σήμερα συγκέντρωσα, νιώθω σύγχυση στο νου μου και κατασχίζεται ο λογισμός μου, βλέποντας πόση ντροπή συγκέντρωσα για τον εαυτό μου με τη στη συνέχεια αδιαφορία μου. Για αυτό και σας παρακαλώ όλους να δείξετε απέναντί μου κάποια γενναιοδωρία και όταν πρόκειται να συναντήσετε τον βασιλιά [το Χριστό κατά…
08 Ιουν
Να μην τα παρατάμε!
Υπάρχουν πολλές φορές στη ζωή μας που λυγίζουμε, δεν αντέχουμε άλλο, νιώθουμε τις δυνάμεις μας να μας εγκαταλείπουν και δεν έχουμε πλέον καμία διάθεση να συνεχίσουμε. Θέλουμε απλά να κάτσουμε εκεί που πέσαμε και να ξεκουραστούμε… να αφεθούμε, να παραδώσουμε τα όπλα. Δε μας νοιάζει τίποτα πια, μόνο να ξαποστάσουμε! Και κάπως έτσι μας παίρνει από κάτω και νιώθουμε απογοητευμένοι και απελπισμένοι χωρίς καμία αχτίδα φωτός να μας χτυπάει στο πρόσωπο… μόνο σκοτάδι και αδιέξοδο. Και καθώς αισθανόμαστε ηττημένοι και αδύναμοι βουλιάζουμε σε μια βαθιά μελαγχολία που πιθανότατα θα εξελιχθεί σε κατάθλιψη αν δεν κάνουμε κάτι.Μα γιατί το κάνουμε αυτό…
08 Ιουν
ΝΑ ΧΤΥΠΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ
Την υπερηφάνεια την τσακίζεις με την βοήθεια του αδελφού - Γέροντα, στενοχωριέμαι, όταν οι αδελφές μου κάνουν κάποια παρατήρηση.- Έχεις υπερηφάνεια, γι’ αυτό στενοχωριέσαι. Την υπερηφάνεια την τσακίζεις με την βοήθεια του αδελφού, όταν του δίνης το δικαίωμα να σού κάνη παρατηρήσεις και δέχεσαι μια κουβέντα που θα σού πή. Έτσι λαμπικάρεται η ψυχή.Επειδή το υψηλό φρόνημα δύσκολα το αντιλαμβάνεται κανείς μόνος του, πρέπει να δέχεται τους άλλους σαν γιατρούς του και να παίρνη όλα τα φάρμακα που του δίνουν, για να απαλλαγή από αυτό. Και όλοι οι άνθρωποι έχουν στην τσέπη τους φάρμακα για τους άλλους: οι μεν καλοί…
08 Ιουν
ΕΛΠΙΔΑ ΣΤΟΝ ΘΕΟ
ΝΑ ΤΙ συμβουλεύει τους μοναχούς ο μεγάλος τους διδάσκαλος, ο Όσιος Εφραίμ ο Σύρος:Αδελφέ, αν συμβεί ν’ αρρωστήσεις, μην γράφεις ποτέ στους συγγενείς ή στους γνωστούς και φίλους σου να σου στείλουν φάρμακα ή τρόφιμα. Γιατί μαθαίνεις έτσι να καταφεύγεις στην ανθρώπινη προστασία, σε νεκρή με αλλά λόγια βοήθεια. Στήριξε στον Θεό τις ελπίδες σου. Υπόμενε περιμένοντας το έλεος Του να σε κυβερνήσει σε όλα. Εκείνος που επέτρεψε, για ψυχική σου ωφέλεια, να αρρωστήσεις, να είσαι βέβαιος πως θα προνοήσει για σένα. Δεν θα επιτρέψει ποτέ, το λέει η Γραφή, να δοκιμάσεις πιο μεγάλο πειρασμό από όσο έχεις δύναμη να…
07 Ιουν
Λόγοι οσίου Γέροντος Παϊσίου: Για την ευθύνη των γονέων για την ανατροφή των παιδιών (Μέρος 8ο)
Οι παρέες πολύ επηρεάζουν τα παιδιά -Γέροντα, πώς συμβαίνει ένας νέος, ενώ από παιδί ζούσε πνευματικά και είχε φιλότιμο, να φθάση σε σημείο να παραστρατήση τελείως;-Ας μην κρίνη κανείς. Είναι πολλοί παράγοντες που επιδρούν. Τα παιδιά που ζουν κοσμικά, απρόσεκτα, ελέγχονται, όταν βλέπουν τα άλλα που ζουν αγνά, πνευματικά, και θέλουν να τα παρασύρουν. Μια φορά προχωρούσαν στον δρόμο δυο παιδιά. Το ένα κάποια στιγμή σκόνταψε και έπεσε μέσα σε έναν λάκκο με λασπόνερα και έγιναν τα ρούχα του όλο λάσπες. Μόλις πήγαν παραπέρα, έσπρωξε τον φίλο του και τον έρριξε σε έναν λάκκο, για να λασπωθή, γιατί ένιωθε άσχημα…