Τα μικρά παιδιά

-Έχω παρατηρήσει, Γέροντα, ότι τα μωρά μερικές φορές την ώρα της Θείας Λειτουργίας χαμογελούν.
-Αυτό δεν το κάνουν μόνο στην Θεία Λειτουργία. Τα μωρά είναι σε συνεχή επαφή με τον Θεό, επειδή δεν έχουν μέριμνες.
Τί είπε ο Χριστός για τα μικρά παιδιά; «Οι Άγγελοι αυτών εν ουρανοίς δια παντός βλέπουσι το πρόσωπον του Πατρός μου
του εν ουρανοίς». Έχουν επικοινωνία και με τον Θεό και με τον Φύλακα Αγγελό τους, που είναι συνέχεια δίπλα τους.
Στον ύπνο τους πότε γελούν, πότε κλαίνε, γιατί βλέπουν διάφορα.
Αλλοτε βλέπουν τον Φύλακα Αγγελό τους και παίζουν μαζί του - τα χαϊδεύει, τα πειράζει, κουνάει τα χεράκια τους,
και αυτά γελούν -, άλλοτε πάλι βλέπουν καμμιά σκηνή του πειρασμού και κλαίνε.
-Ο πειρασμός γιατί πηγαίνει στα νήπια;
-Και αυτό τα βοηθάει, για να αισθάνωνται την ανάγκη να ζητούν την μάνα τους.
Αν δεν υπήρχε αυτός ο φόβος, δεν θα αναγκάζονταν να αναζητήσουν την αγκαλιά της μάνας τους.
Όλα τα επιτρέπει ο Θεός για το καλό.
-Αυτά που βλέπουν, όταν είναι μικρά, τα θυμούνται, όταν μεγαλώσουν;
-Όχι, τα ξεχνούν. Αν θυμόταν το παιδάκι πόσες φορές είδε τον Αγγελό του, θα έπεφτε στην υπερηφάνεια.
Γι’ αυτό, όταν μεγαλώση, τα ξεχνάει. Ο Θεός με σοφία εργάζεται.
-Μετά το Βάπτισμα τα βλέπουν αυτά;
-Φυσικά, μετά το Βάπτισμα.
-Γέροντα, ένα αβάπτιστο παιδάκι κάνει να προσκυνήση άγια Λείψανα;
-Γιατί να μην κάνη; Μπορεί και να το σταυρώση κανείς με τα άγια Λείψανα. Είδα σήμερα ένα παιδάκι, σαν αγγελουδάκι ήταν.
«Που είναι τα φτερά σου;», το ρώτησα. Δεν ήξερε να μου πή!...
Στο Καλύβι, όταν έρχεται η άνοιξη και ανθίζουν τα δένδρα, βάζω καραμέλες πάνω στα πουρνάρια,
που είναι κοντά στην πόρτα του φράχτη, και λέω στα μικρά παιδιά που έρχονται εκεί: «Πηγαίνετε, παιδιά, να κόψετε καραμέλες
από τα πουρνάρια, γιατί, αν πιάση βροχή, θα λειώσουν και θα πάνε χαμένες!».
Μερικά έξυπνα παιδάκια καταλαβαίνουν ότι τις έβαλα εγώ και γελούν, άλλα πιστεύουν ότι φύτρωσαν, άλλα προβληματίζονται.
Τα μικρά θέλουν και λίγο λιακάδα...
-Βάζετε πολλές καραμέλες, Γέροντα;
-Έμ, πώς! Τί να κάνω; Εγώ καλά γλυκά δεν δίνω στους μεγάλους, λουκούμια τους δίνω.
Όταν μου φέρνουν καλά γλυκά, τα κρατώ για τα παιδιά της Σχολής.
Νά, κι εδώ χθές βράδυ φύτεψα καραμέλες και σοκολατάκια και σήμερα... άνθισαν! Τα είδατε;
Ο καιρός ήταν καλός, το χώμα ήταν αφράτο, γιατί το είχατε σκάψει καλά, και αμέσως άνθισαν!
Να δήτε τί ανθόκηπο θα σας κάνω εγώ! Δεν θα χρειάζεται να αγοράζουμε καραμέλες και σοκολατάκια για τα παιδιά.
Τί; να μην έχουμε δική μας παραγωγή;
-Γέροντα, κάποιοι προσκυνητές είδαν τα σοκολατάκια που φυτέψατε στον κήπο, επειδή το χαρτάκι τους έβγαινε πάνω από το χώμα.
Παραξενεύτηκαν. «Κάποιο παιδάκι, είπαν, θα τα έβαλε».
-Δεν τους είπες ότι τα έβαλε ένα μεγάλο παιδί;

(Λόγοι Παϊσίου, τόμος Δ΄, Οικογενειακή Ζωή, Εκδ. Ιερού Ησυχαστηρίου "Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος", σελ. 119-121)