1,13. «ος ερρύσατο ημάς εκ της εξουσίας του σκότους και μετέστησεν εις την βασιλείαν του υιού της αγάπης αυτού».
Η αμαρτία έσβησε όλα τα φώτα στον κόσμο και το σκοτάδι κυριάρχησε σ’ αυτόν, αφού σκέπασε τα μάτια όλων των ανθρώπων. Με την συνεχή ανθρώπινη φιλαμαρτία, η εξουσία του σκότους κατέστη η υψίστη εξουσία στον ανθρώπινο κόσμο και με την αμαρτία και τον θάνατο κατακυρίευσε παντοδύναμα το ανθρώπινο γένος.
Από την αδυναμία και την απαγοήτευση οι άνθρωποι ήσαν «καθήμενοι εν χώρα και σκιά θανάτου» πλήρως αδύνατοι για οποιαδήποτε αντίδραση (Ματθ. 4, 16 Α' Ιω. 2, 8.9.11).
Μόλις, με τον ερχομό του Θεού Λόγου σε μας, στο σκοτάδι της αμαρτίας και του θανάτου, έλαμψε το αληθινό φως «και το φως εν τη σκοτία φαίνει, και η σκοτία αυτό ου κατέλαβεν» (Ιω. 1, 5.9).
Αυτός είναι το «φως του κόσμου». Αυτός είναι το «φως της ζωής». Και «δια του φωτός» βασιλεύει και κυβερνά και στον κόσμο και στην ζωή. Όπου είναι Αυτός, εκεί είναι ήδη το βασίλειο του φωτός και η κυβέρνηση του φωτός. Ο Θεός Πατέρας μας, στέλνοντας τον Υιό του τον Μονογενή στον κόσμο, «ερρύσατο ημάς εκ της εξουσίας του σκότους και μετέστησεν εις την βασιλείαν του υιού της αγάπης αυτού», μας «μετέστησεν» στο βασίλειο του φωτός. (1, 13).
Οι άνθρωποι δεν οδεύουν στο σκοτάδι, αλλά έχουν το «φως της ζωής», ακολουθώντας μόνο τον Κύριο Ιησού Χριστό (Ιω. 8, 12). Το πέρασμα από την εξουσία του σκότους στο βασίλειο του φωτός «επιτυγχάνεται» με την πίστη στον Χριστό. (Πραξ. Απ. 26, 18 Α' Πέτρ. 2, 9). Όπως λέγει και ο Κύριος: «εγώ φως εις τον κόσμον ελήλυθα, ίνα πας ο πιστεύων εις εμέ εν τη σκοτία μη μείνη» (Ιω. 12, 46).
Κοντά στον Κύριο Ιησού Χριστό οι άνθρωποι «καθίστανται» φως και υιοί φωτός» και ζουν σαν υιοί φωτός (Έφ. 5, 8. Α' Θεσ. 5, 5 Ματθ. 5, 14). «Την εξουσία του σκότους, ο άγιος Απόστολος, ονομάζει εξουσία του διαβόλου» (Θεοδώρητος). Και ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος ευαγγελίζεται: «Ος ερρύσατο ημάς» λέγει, «από της εξουσίας του σκότους». Τα πάντα είναι δικά του, και αυτά μας τα δίνει και κείνα, γιατί πουθενά δεν είναι δικό μας το κατόρθωμα. «Από της εξουσίας του σκότους», λέγει· δηλαδή, της πλάνης, της τυραννίας του διαβόλου. Δεν είπε απλά, του σκότους, αλλά «την εξουσία του σκότους», γιατί είχε πάνω μας εξουσία μεγάλη· και μας εξουσίαζε. Είναι βέβαια φοβερό το να είναι κανένας και απλά κάτω από τον διάβολο, το να είναι όμως και κάτω από την εξουσία του αυτό είναι πιο φοβερό. «Και μετέστησεν ημάς» λέγει, «εις την βασιλείαν του Υιού της αγάπης αυτού». Συνεπώς δεν έδειξε τη φιλανθρωπία του μόνο στην απαλλαγή του σκότους. Είναι βέβαια μεγάλο δώρο και το ότι μας απάλλαξε από το σκότος του διαβόλου, το ότι όμως μας οδήγησε και στη βασιλεία του, είναι πολύ μεγαλύτερο. Πρόσεξε λοιπόν πώς γίνεται πολυσύνθετο το δώρο, γιατί, ενώ βρισκόμαστε στον πυθμένα, μας λύτρωσε· δεύτερο, γιατί όχι μόνο μας λύτρωσε, αλλά και μας μετέφερε στη βασιλεία του... εις την βασιλείαν του Υιού της αγάπης αυτού». Δεν είπε απλά, βασιλεία των ουρανών, αλλά έκαμε το λόγο πιο επιβλητικό, με το να ειπή «στη βασιλεία του Υιού του». Γιατί κανένας έπαινος δεν είναι μεγαλύτερος απ’ αυτόν, πράγμα που λέγει και άλλου, «Εάν κάνουμε υπομονή, τότε και θα βασιλεύσουμε μαζί μ’ αυτόν» (Β' Τιμ. 2, 12). Μας έκρινε άξιους για τα ίδια αγαθά με τον Υιό του, και όχι μόνο αυτό, αλλά με ιδιαίτερη έμφαση, «τον αγαπημένο». Τους εχθρούς του, εκείνους που ζούσαν μέσα στο σκότος, τους μετέφερε δια μιaς εκεί, όπου είναι ο Υιός του, στην ίδια με κείνον τιμή» (Ιερού Χρυσοστόμου Ομιλία Β' προς Κολασσαείς)
(Προς Κολασσαείς Επιστολή Αποστόλου Παύλου, Αγ. Ιουστίνου Πόποβιτς, σ. 29-31)