Απάντησε "όχι"...
  Ένα κοριτσάκι προσευχόταν κάθε πρωί και κάθε βράδυ στον Θεό να της δώσει για τη γιορτή της, που πλησίαζε, μια μεγάλη κούκλα. Ο μεγάλος της αδερφός τής είπε μια μέρα:
   - Ο Θεός δεν πρόκειται ν’ απαντήσει στις προσευχές σου.
   Ήρθε η γιορτή της και η κούκλα δεν φάνηκε .
   - Είδες, της είπε την άλλη μέρα ο αδερφός της. Ο Θεός δεν σου απάντησε.
   Το κοριτσάκι, όμως, τον κύτταξε σοβαρά και του αποκρίθηκε:
  - Κάνεις μεγάλο λάθος. Ο Θεός μου έδωσε την απάντησή του. Πάντοτε απαντά στις προσευχές.
  - Και ποιά ήταν η απαντησή τούτη ρώτησε ο αδερφός της.
  - Η απάντησή του ήταν «όχι», αποκρίθηκε εκείνη.

  Παρόλο που μας γνωρίζει...
     Μια μέρα παρουσιάστηκε στον αρχαίο φιλόσοφο Αντισθένη κάποιος, που ήταν ονομαστός για τα δανεικά που έπαιρνε και δεν τα γύριζε ποτέ.
- Είμαι βέβαιος, πως θα σε κάνω να εκπλαγής, είπε στον φιλόσοφο. Δεν σε γνωρίζω καθόλου κι ‘ όμως ήρθα να σου ζητήσω δανεικές είκοσι δραχμές.
- Κι ΄εγω, αποκρίθηκε ο Αντισθένης, θα σε κάνω να εκπλαγής ακόμη περισσότερο. Σε γνωρίζω πολύ καλά κι’ όμως θα σου δώσω το ποσό, που μου ζήτησες.
      Το ίδιο κάνει και ο Θεός για μας.  Καίτοι μας γνωρίζει, εν τούτοις μας ικανοποιεί τα αιτηματά μας.

Το κιβώτιον της αγάπης
  «Ένας πρακτικώτατος τρόπος είναι να κάνωμε ένα ειδικό κιβώτιο (κουμπαρά) για τους φτωχούς, που θα είναι τοποθετημένο στο μέρος όπου καθένας προσεύχεται. Έτσι κάθε φορά που θα μπης εκεί, για να προσευχηθής, πρώτα να καταθέτης την ελεημοσύνη σου στο «κιβώτιον πενήτων» και τότε ν’ απευθύνης την προσευχή σου στο Θεό. Και πρέπει να ξέρεις πως το να βρίσκεται δίπλα στο κρεββάτι σου όπου προσεύχεσαι, το κιβώτιο της ελεημοσύνης , δεν είναι κατώτερο από το να έχης κρεμάσει εκεί το ιερό Ευαγγέλιο.

Γιατί αν σαν φυλαχτό, κρεμάσης  το ιερό Ευαγγέλιο, χωρίς να κάνης τίποτε απ’ όσα λέγει (όπως είναι και η ελεημοσύνη) δεν θα ωφεληθής τόσο, όσο από το κιβώτιον πενήτων. Δίπλα σ’ αυτό το ιερό κιβώτιον να βρίσκεται και το κρεβάτι σου, και η νύχτα θα περνά χωρίς κακά όνειρα, αρκεί μόνον να μη μπη εκεί τίποτε που προέρχεται από αδικία. (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

Οι προσευχές και ή νηστεία
Ένας από τους ιστορικούς της αρχαίας Εκκλησίας αναφέρει το εξής ανέκδοτο:
    Κάποτε είχε πέσει λιμός στην Αντιόχεια κι’ ο επίσκοπος της πόλεως Μελέτιος έκανε έκκλησι θερμή στους πλουσίους.
       Πολλοί πλούσιοι συμμορφώθηκαν σ ‘αυτή την παράκλησι. Ένας, όμως, που ήταν υποκριτής, απάντησε ότι δεν είχε τίποτε άλλο να προσφέρη παρά τις προσευχές του για τη σωτηρία της πόλεως. Ο έπαρχος τότε Ευτύχιος διέταξε να κατασχεθούν όλα τα τρόφιμα, που είχε στο υπόγειο του μεγάρου του ο πλούσιος αυτός. Και του διεμήνυσε τα εξής:
      - Οι προσευχές σου θα πιάσουν τόπο, τώρα που θα τις κάνης νηστεύοντας…..                                                                           

Πρός κατηγόρους
  Μια Κυριακή, ο μέγας ποιητής της Χριστιανωσύνης Δάντης, εκεί που άκουε τη λειτουργία, δεν γονάτισε σ ‘ ένα ωρισμένο σημείο της, όπως έκαναν όλοι οι πιστοί. Μερικοί, που τον φθονούσαν, έσπευσαν και τον κατηγόρησαν για ασέβεια στον επίσκοπο.
  - Πραγματικά, είπε ο ποιητής στον επίσκοπο. Η ψυχή μου ήταν τόσο συγκεντρωμένη στην προσευχή, ώστε δεν σκεφτόμουν καθόλου τις κινήσεις του σώματος. Αυτοί, όμως, που ήρθαν να με κατηγορήσουν, δεν θάχαν ασφαλώς συγκεντρωθή στην προσευχή, γι’ αυτό είχαν τον καιρό να με παρατηρούν.

Μαθητής και διδάσκαλος
«Μετά οσίου όσιος  έση» (Ψαλμ.ιζ’ 26)
      Ο Φρειδερίκος Οζανάμ ένα βράδυ, καθώς μπήκε σε μια εκκλησία, βρέθηκε μπροστά στο εξής εκπληκτικό θέαμα. Σε μια γωνιά γονατιστός προσευχόταν ευλαβικά, ο πιο μεγάλος φυσικός της εποχής του, ο Αμπέρ. Το θέαμα τον συγκίνησε τόσο βαθειά, που αμέσως πήρε θέσι πίσω από το μεγάλο σοφό και γονατιστός τον εμιμήθηκε σε μια προσευχή γεμάτη πίστι.
  - «Η προσευχή του Αμπέρ -συνήθιζε να λεη αργότερα- επέδρασε πιο πολύ επάνω μου και απ’ αυτά τα σοφά του συγγράμματα».
     Τίποτε δεν είναι περισσότερο διδακτικό από ένα ανυπόκριτο και φωτεινό παράδειγμα.

(από το βιβλίο Ψιχία από της Τραπέζης, Κωσταντίνου Κούρκουλα)